Hormonların baskılanmasının ardından tüp bebek tedavisinde yumurtalıkların uyarılması aşamasına geçilir. Bu aşama, tedavinin en kritik noktalarından biridir ve yumurtalıkların uygun bir şekilde uyarılması, başarılı bir tüp bebek tedavisi için önemlidir. Amaç, mümkün olduğunca fazla sayıda ve ideal büyüklükte (genellikle 16-20 mm çaplı) foliküller elde etmektir. Bu foliküller, içinde yumurtaların bulunduğu yapıları ifade eder ve tedavinin başarısı açısından kritik bir öneme sahiptir.
Uyarılma aşamasında, hastanın durumuna göre belirlenen ilaçlar kullanılır ve yumurtalıkların gelişimi sürekli olarak ultrason ve kan östrojen düzeyleri kontrol edilerek takip edilir. Bu kontroller sırasında, ilaç dozları gerektiği gibi ayarlanır ve foliküllerin büyüklüğü ve sayısı değerlendirilir. Follükül büyüklüğü 12 mm geçtikten sonra, yumurtaların olgunlaşması ve döllenmeye hazır hale gelmesi için HCG (çatlatma iğnesi) yapılır. Bu iğne, yumurtaların zamanlamasını belirleyerek daha sonra yumurta toplama işleminin yapılacağı zamanı belirler.
Tedavi süresi, hastanın genel sağlık durumuna ve yanıt verme kabiliyetine göre değişkenlik gösterebilir, genellikle 8-12 gün sürer. Çatlatma iğnesinden 34-36 saat sonra yumurta toplama işlemi gerçekleştirilir. Bu işlem, özel bir odada ultrason eşliğinde yapılan ve çoğunlukla anestezi altında gerçekleştirilen bir prosedürdür.
Tüp bebek tedavisindeki süreçler, dikkatli bir takip ve titiz çalışma gerektirir. Hastalar, belirli aralıklarla kontrole çağrılır ve ultrason kontrolleri sırasında rahmin kalınlığı ve yapısı incelenir. Rahim hazırlığının uygun olduğu durumda, foliküllerin uygun büyüklüğe ulaştığı ve yumurtaların olgunlaştığı gözlendiğinde, transfer hazırlıklarına başlanır.
Yumurtalıkların uyarılmasının en ciddi komplikasyonu, overian hipersitilasyon sendromudur. Bu durumda, yumurtalıkların aşırı cevabı sonucu karın içerisinde ciddi miktarda sıvı birikir. Bu durumda, hastanın tedavi süreci hastane şartlarında devam ettirilir ve sıvının boşaltılması gerekebilir. Bu tür durumlarda, tedavi planlaması genellikle donmuş embriyo transferi olarak yeniden düzenlenir. Bu şekilde, hastanın sağlık durumunun stabilize edilmesi ve daha güvenli bir tedavi süreci izlenmesi amaçlanır.
